De Tweede Kamer nam deze week een ingrijpend wetsvoorstel aan, betreffende herziening regels partneralimentatie. De belangrijkste wijziging is de hoofdregel omtrent de maximale duur van een alimentatieaanspraak. Dat wordt fors beperkt: van 12 jaar naar 5 jaar. Bij een huwelijk dat korter heeft geduurd dan 10 jaar zal de aanspraak nog korter zijn.
De duur wordt bepaald aan de hand van de duur van het huwelijk, te weten de helft daarvan met een maximum dus van 5 jaar.
De verandering van deze hoofdregel zal enorme consequenties gaan hebben voor de scheidingspraktijk. Indien deze wet ook de Eerste Kamer door komt zal de ingangsdatum 1 januari 2020 zijn. Het zal echter alleen gelden voor nieuwe gevallen. 2019 kan dus wel eens een vreemd jaar gaan worden. Gaat de rechtspraak anticiperen of houdt men vast aan het huidige regime. De rechtspraak tendeert hier en daar al wel naar beperking van de duur van de alimentatie.
In 2019 krijg je wellicht de situatie dat het nogal verschil kan maken voor de alimentatieverplichtingen indien je voor of na 1 januari 2020 tot indiening van een verzoek of ondertekening van convenant overgaat, of een uitspraak krijgt. Ik ben benieuwd wat dit gaat opleveren. Er kan een tegengesteld belang ontstaan dat tot verharding gaat leiden. Het verschil tussen het regime van voor de wijziging en na de wijziging kan immens zijn en om grote bedragen gaan.
Er zijn wel een aantal uitzonderingen in de wet geformuleerd. Bij kinderen jonger dan 12 loopt de alimentatieverplichting altijd minstens door totdat het oudste kind 12 is. Bij een onderhoudsgerechtigde van 50 jaar duurt de alimentatie in beginsel 10 jaar.
Mediation zal altijd maatwerk geven. Overweeg die optie serieus!