Sinds de invoering van de Wet werk en zekerheid (Wwz) bestaat er nog steeds een ketenregeling, maar deze is wel gewijzigd ten opzichte van zijn voorganger. In de eerste plaats is de termijn van 36 maanden (3 jaar) teruggeschroefd naar 24 maanden (2 jaar). Er ontstaat dus sneller een arbeidsovereenkomst voor onbepaalde tijd. Verder is de keten pas doorbroken als er tussen twee arbeidsovereenkomsten een periode van meer dan zes maanden heeft gezeten, in plaats van eerder drie maanden. Dus de hoofdregel is nu: 3 contracten – 2 jaar – 6 maanden.
Uitzonderingen
De eerste uitzondering op de ketenregeling zijn de uitzendovereenkomsten. Dan is afwijking van de ketenregeling via de uitzendcao’s mogelijk. De tweede uitzondering geldt voor bij bepaalde, bij cao aan te wijzen, functies of groepen van functies, waarbij de intrinsieke aard van de bedrijfsvoering, een afwijking van de ketenregeling rechtvaardigt. Dit is nogal cryptisch. Wat wordt hier nu mee bedoeld? In de wetsgeschiedenis zijn als voorbeelden genoemd projectmatige werkzaamheden in de media- of cultuursector of in de academische sector. De uitzondering is niet bedoeld voor normale schommelingen in de bedrijfsvoering.
De derde uitzondering geldt voor bepaalde door de minister aan te wijzen functies in een bedrijfstak. In dat geval kan de ketenregeling zelfs helemaal buiten toepassing worden verklaard. Het gaat dan om bedrijfstakken waar vanwege de aard van de bedrijfsvoering uitsluitend met tijdelijke contracten kan worden gewerkt en waar een uitbreiding van de ketenregeling (naar 4 jaar en/of 6 contracten) geen oplossing biedt. Een voorbeeld daarvan is het professioneel voetbal.