Op basis van de wet zijn ouders onderhoudsplichtig tegenover hun minderjarige kinderen en tegenover hun jongmeerderjarige kinderen, dat wil zeggen tot 21-leeftijd. Als de ouders niet meer bij elkaar zijn, wordt er kinderalimentatie betaald door de niet-verzorgende ouder aan de verzorgende ouder. Als er sprake is van co-ouderschap, waarbij beide ouders een gelijk deel van de verzorging op zich neemt, kan dit anders zijn.
Bij het maken van afspraken over de verdeling van de kosten van de kinderen wordt eerst gekeken naar de behoefte van de kinderen. Met behulp van door het NIBUD opgestelde normen en aan de hand van het gezinsinkomen wordt bekeken wat de kosten van de kinderen zijn. Dat is de behoefte. Het is de bedoeling dat de ouders na de scheiding zoveel mogelijk uit hun beider inkomen blijven voorzien in deze behoefte.
Vervolgens wordt bekeken of het voor de ouders wel mogelijk is om volledig in de behoefte van de kinderen te voorzien. Dit hangt af van de draagkracht van de beide ouders. Ook hiervoor is een tabel beschikbaar, op basis waarvan bij een bepaald netto-inkomen, een bepaalde draagkracht hoort. Het kan zijn dat in een specifieke situatie de tabel tot een onaanvaardbare uitkomst komt. In dat geval kan er bekeken worden of er aanleiding is om af te wijken van de tabellen.
Als de draagkracht van de beide ouders bekend is, moet er bekeken worden voor welk aandeel de beide ouders bijdragen in de kosten van de kinderen. De niet-verzorgende ouder betaalt zijn aandeel aan de verzorgende ouder. Als de niet-verzorgende ouder omgang heeft met de kinderen, kan dit reden zijn om het te betalen bedrag te verminderen. De verzorgende ouder heeft namelijk tijdens de omgang ook kosten. Daarom mag er dan zorgkorting worden toegepast. Hoe meer omgang er is, hoe hoger de zorgkorting.
Afspraken over kinderalimentatie worden in beginsel vastgelegd in het ouderschapsplan. Ouders kunnen in het ouderschapsplan ook afspraken maken die afwijken van de standaardsituatie. Bijvoorbeeld dat er een kinderrekening wordt geopend, waar de beide ouders geld op storten en waar bepaalde kosten van worden betaald. Of dat de niet-verzorgende ouder een lager bedrag aan kinderalimentatie betaalt, maar wel kosten voor kleding of sport op zich neemt. Als het ouders niet lukt om in onderling overleg tot afspraken te komen over kinderalimentatie, kan de rechter gevraagd worden om daarover een beslissing te nemen.