Voor de bepaling van kinderalimentatie is belangrijk te weten van welk inkomen het gezin leeft ten tijde van de scheiding, om zo te kunnen bepalen wat de behoefte van de kinderen is. Bij de bepaling van de behoefte van kinderen kunnen ook bijzondere omstandigheden en bijzondere kosten een rol spelen.
Gesteld kan worden dat de normen die voor Nederlandse gezinnen gelden, inmiddels redelijk duidelijk zijn. Overigens is er ook dan behoorlijk wat discussie mogelijk over het netto besteedbaar inkomen en de behoefte van de kinderen in Nederlandse gezinnen.
De discussiepunten worden groter naarmate er meer bijzonderheden zijn waarmee rekening moet worden gehouden. In de situatie van expat gezinnen spelen vaak behoorlijk wat bijzonderheden.
Zo is de eerste vraag met welk gezinsinkomen gerekend moet worden.
Het is algemeen bekend dat expats vaak gecompenseerd worden voor de extra kosten die hun verblijf in het buitenland met zich meebrengen. Die extra’s worden betaald in de vorm van allowances.
Deze extra’s hebben bijvoorbeeld te maken met de hoge woonlasten in het land waarin men woont, de omgeving waarin men verkeert en de kosten van levensonderhoud in het algemeen. Ook heeft men vaak te maken met extra kosten voor het bezoeken van Nederland of het aanhouden van woonruimte hier.
Je zou kunnen betogen dat het alleszins redelijk is om, als rekening gehouden wordt met de extra inkomsten, de rechtbank ook rekening zou houden met de extra uitgaven van het gezin. Dat gaat echter vaak anders.
Mensen moeten met bewijzen komen dat men extra kosten heeft. Zonder dat bewijs zal een rechter geen rekening houden met deze kosten en wordt feitelijk de behoefte van de kinderen alleen bepaald door het inkomen dat men ontvangt. Maar dan tot een bepaald maximum.
In algemene zin kan gesteld worden dat expats vaak een hoger inkomen hebben dan het maximale inkomen volgens de NIBUD tabel. Om te voorkomen dat simpelweg de tabel met het van toepassing zijnde maximum gevolgd wordt, zal een overzicht gemaakt moeten worden van de concrete kosten van de kinderen in dit geval. Een behoeftelijstjes voor de kinderen dus.
Kortom, de reguliere NIBUD tabellen en de reguliere berekeningswijze die wordt gehanteerd voor de bepaling van kinderalimentatie lijkt niet van toepassing op expat gezinnen. Maar het is dan wel aan de expat zelf om duidelijk onderbouwd inzicht te verschaffen in zijn/haar financiële situatie. Dat is absoluut belangrijk voor de toepasselijkheid van afwijkende normen. Normen die beter passen bij dit specifieke gezin. Het is dus een kwestie van maatwerk. En dat vraagt om gedegen voorbereiding.